W listopadzie 1975 r. Siostry podjęły posługę w Domu Generalnym Księży Marianów w Rzymie. Zajmują się tam prowadzeniem kuchni i pralni, obsługują portiernię oraz troszczą się o utrzymanie porządku w domu i obejściu. Dom Generalny Księży Marianów jest miejscem przenikania wielu kultur i narodów. Już samą wspólnotę Marianów tworzą Księża różnych narodowości. Ponadto przybywa tutaj wielu gości z całego świata, ze wszystkich kontynentów. Siostry, niczym "ewangeliczne Marty", wraz z Przełożonym domu, zabiegają o gościnne przyjęcie przybywających, aby uczynić ich pobyt w Rzymie przyjemnym i owocnym. Swoją obecnością, pracą i modlitwą Siostry tworzą "dom" - w wymiarze materialnym i duchowym - otwarty dla każdego. Korzystając z łaski pobytu w Wiecznym Mieście, Siostry, w miarę możliwości, uczestniczą w celebracjach liturgicznych w Watykanie, którym przewodniczy Ojciec Święty. Nawiedzają także grób Sługi Bożego Jana Pawła II i modlą się za Jego wstawiennictwem w intencjach własnych i różnych osób, które proszą o szczególne łaski.
Siostry wspomagają również działalność misyjną Sióstr naszego Zgromadzenia.

Posługę osobom starszym, niepełnosprawnym i chorym w domu pod wezwaniem Bożej Opatrzności (Providence) w Paryżu rozpoczęły Siostry w 1983 r. Utworzenie pierwszej wspólnoty zakonnej we Francji było odpowiedzią Zgromadzenia na potrzeby tamtejszego środowiska, aby w duchu i charyzmacie swego Założyciela - św. Zygmunta Gorazdowskiego czynić miłosierdzie potrzebującym. Inicjatywa ta łączyła się również z myślą o niesieniu pomocy placówkom misyjnym w Afryce, gdyż kontakt z Polski był bardzo utrudniony ze względu na panujący komunizm. Dom zakonny w Paryżu jest też pewną "rodzinną przystanią" dla Sióstr uczących się języka, jak też dla misjonarek udających się do Afryki bądź przyjeżdżających stamtąd na wypoczynek do ojczystego kraju.

W 2007 r., na prośbę dyrekcji prywatnej kliniki w Evry (Francja), Siostry naszego Zgromadzenia podjęły tam pracę pielęgniarską wśród chorych na oddziale rehabilitacyjnym. Wraz z wykonywaniem pracy zawodowej Siostry niosą radość i nadzieję tym, do których są posłane. Środowisko, w którym żyją i pracują jest bardzo zróżnicowane pod względem narodowościowym, kulturowym i religijnym. Służąc jednej sprawie - bliźniemu będącemu w potrzebie - stają się świadkami braterstwa i komunii w świecie pełnym podziałów i sprzeczności.

Siostry przybyły do Wiesbaden pod koniec grudnia 1988 r. Najpierw odbyły staż w szpitalu i zdały egzaminy nostryfikujące ich dyplomy pielęgniarskie, po czym w maju 1989 r. podjęły oficjalnie pracę w Domu Opieki św. Antoniego (Antoniusheim) dla osób starszych i chorych. Siostry śpieszą z pomocą pielęgniarską i duchową mieszkańcom domu, w myśl nauczania swego Założyciela - św. Ks. Zygmunta Gorazdowskiego, który mówił, że "współczucie dla cierpiących jest podstawą wszelkiej miłości bliźniego".

Siostry przybyły do Regensburga (Niemcy) w sierpniu 2006 r. i rozpoczęły posługę w domu opieki społecznej Albertinum. Oprócz pracy pielęgniarskiej i opiekuńczej, Siostry niosą pomoc duchową, na miarę indywidualnych potrzeb mieszkańców, a także towarzyszą umierającym w przechodzeniu do Domu Ojca i często biorą udział w ich pogrzebach. Siostry odpowiedzialne są również za kaplicę domową, organizują wiele nabożeństw okolicznościowych, zachęcają do uczestnictwa w nich i przyprowadzają chorych na miejsce modlitwy. Jeśli jest taka potrzeba, towarzyszą również pensjonariuszom podczas wyjazdu do kościołów w mieście. Doświadczenie życia potwierdza zatem prawdziwość słów św. Zygmunta Gorazdowskiego - Założyciela Zgromadzenia, który mówił: "Cierpienie obcego nam człowieka obudza w nas współczucie ku niemu, gdy bez cierpienia byłby nam całkiem obojętny. Jeżeli mamy miłość ku bliźniemu, okaże się ona przez współczucie i pomoc". Naśladując św. Józefa, który był Głową Najświętszej Rodziny, Siostry starają się tworzyć atmosferę rodzinności z mieszkańcami domu Albertinum i personelem świeckim.
Siostry również współdziałają z Polską Misją Katolicką w Regensburgu, prowadząc katechezę dla dzieci polskich emigrantów.